Bitwa pod Quiberon (1795)

Bitwa pod Quiberon

I koalicja antyfrancuska
Un épisode de l'affaire de Quiberon, Paul-Emile Boutigny
Czas	23 czerwca-21 lipca 1795
Miejsce	Quiberon
Terytorium	Francja
Przyczyna	najazd wojsk koalicyjnych na Francję
Wynik	zwycięstwo wojsk rewolucyjnych
Strony konfliktu
Francja (Republikanie) Francja (Rojaliści) Wielka Brytania
Dowódcy
Lazare Hoche Joseph de Puisaye Louis Charles d'Hervilly †
Siły
13 000 żołnierzy 15 000 Szuanów 5437 emigrantów 80 dział 9 brytyjskich okrętów wojennych 60 transportowców
Straty
nieznane ok. 5 000 zabitych oraz 6 332 jeńców (z tego 751 później rozstrzelano, a około 2 500 zdołało uciec)
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
47°30′00,0000″N 3°07′48,0000″W/47,500000 -3,130000

Bitwa pod Quiberon – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach od 23 czerwca do 21 lipca 1795 roku podczas wojny Francji z pierwszą koalicją. Bitwa zwana jest także francuską inwazją, lądowaniem Rojalistów na Quiberon lub francuską ekspedycją.

W okolicy przylądka Quiberon doszło do lądowania wojsk Rojalistów w celu wsparcia powstania Szuanów i wandejskiego. Lądowanie rozpoczęło się 23 czerwca i zostało ostatecznie odparte 21 lipca. Celem ekspedycji było doprowadzenie do powstania w całej zachodniej Francji, co miało zdławić francuską rewolucję, przywracając we Francji monarchię.

Ludwik XVIII i hrabia d'Artois podzielili między siebie obszary działań Rojalistów - Ludwik wziął na siebie działania polityczne oraz obszar od Alp po Pireneje (wraz z Lyonem), a hrabia zachodnie prowincje (Wandea, Bretania, Normandia). Decyzją hrabiego naczelnym wodzem w Bretanii został Joseph-Geneviève de Puisaye, co było dobrym wyborem, gdyż de Puisaye obdarzony był talentem militarnym i jednocześnie posiadał dyplomatyczne doświadczenie.